“თეორემა” – კომუნისტური პარტიის მისტიკური მანიფესტი
ავტორი: ლევან ცხოვრებაძე ჭეშმარიტება, რომელიც სიცრუეს ჰგავს, ბაგეშეკრულებმა უნდა შევინახოთ დანტე კომპარატივისტულად თუ განვიხილავთ, კინოს უდიდესი პოეტის (მე ვიტყოდი მისტიკოსის),…
გაზიარება
რას ვხედავთ, როდესაც ცას ვუყურებთ – კონცენტრული წრეები. გამარჯობა, ენავ!
ავტორი: ნინი შველიძე პრელუდიისთვის 30-წლიანი ისტორიის შემდეგ, ზამთრის სერიის 120-ე საიუბილეო ნომრით, 2022 წელს საფრანგეთში არსებობას წყვეტს ჟურნალი „ტრეფიკი“ (Trafic), რომელსაც 1991 წელს…
გაზიარება
ჯონ კასავეტისის “ქალი ზეგავლენის ქვეშ”
ავტორი: მარია ვაჭარაძე რას თამაშობენ კაცები და რას – ქალები? რატომ ვერ ვხვდებით ერთმანეთის თამაშის წესებს? „ჩვენი ფილმები გრძნობების შესახებაა. მთავარია შევძლოთ ცხოვრებისეულ სიტუაციებში…
გაზიარება
5 ფილმი, რომელიც პოლიტიკური არჩევანის უქონლობას ასახავს
ავტორი: ლევან ცხოვრებაძე კინოში, არჩევნების თემატიზაცია ერთ-ერთი ურთულესი ამოცანაა, რადგანაც პოლიტიკა თეატრალური კულტურის კერაა. კინოსა და თეატრის მკაცრი გამიჯვნა ჯერ კიდევ კინოს თეორიის…
გაზიარება
ორსონ უელსი და უსასრულო კინო: ინტერვიუ არმან ფატიჩთან
არმან ფატიჩი ახალგაზრდა კინოკრიტიკოსი და კინოჟურნალისტია ბოსნიიდან, სხვადასხვა დროს იყო ბერლინალეს, ზაგრების, ვარშავის კინოფესტივალების ჟიურის წევრი, მისი წერილები გამოქვეყნებულია…
გაზიარება
ტრანსცენდენტური სტილის გადააზრება
ავტორი: პოლ შრადერი თარგმნა ლაშა კალანდაძემ რა მოუვიდა ტრანსცენდენტურ სტილს? ის, რაც 1950-იანებში დაიწყო როგორც „არტჰაუს“კინო, გადაიქცა ცხრათავიან არსებად, რომელსაც ნელ კინოს ვუწოდებთ. ბრესონი…
გაზიარება
რას ვუყუროთ თბილისის საერთაშორისო კინოფესტივალზე?
ავტორი: ალექსანდრე გაბელია თბილისის საერთაშორი კინოფესტივალი წელს (1-8 დეკემბერს) საიუბილეო, რიგით მე-20 გამოშვებას, უმასპინძლებს. კინოთეატრ ამირანში წარმოდგენილი იქნება როგორც წელს გამოსული…
გაზიარება
მე, ლევან ზურაბაშვილი
ავტორი: კენ ლოუჩის ერთ-ერთი ყველაზე გახმაურებული სურათი, „მე, დენიელ ბლეიკი“ (2016) თანმიმდევრული ლუსტრაციაა იმ ამბისა, თუ როგორ ანადგურებს ის სისტემა პიროვნებას, რომელიც დამცავ ფარად პიროვნულ…
გაზიარება
ბერლინალე 2020: შეჯამება – ფერარას „ოდისეა“, „კაცების ადგილი აქ არ არის“, ცაი მინ-ლიანის მკვდარი დრო და უცნობი ესპანელი რეჟისორი
ავტორი: გიორგი ჯავახიშვილი ბერლინის 70-ე კინოფესტივალზე, მეტად დამაფიქრებელი, პრობლემური ტენდენცია გამოიკვეთა – კარგი ფილმების სეანსებს დროდადრო მაყურებელი ტოვებდა. ასე მოხდა აბელ…
გაზიარება
ვენეციის კინოფესტივალი, 2025 — საუბარი ჯიმ ჯარმუშთან: ჯო პეშის სამყარო, ცხოვრების რიტმი და ლექსი ერთისთვის
მოამზადა ალექსანდრე გაბელიამ საავტორო კინოს მნიშვნელოვანი ავტორის, ჯიმ ჯარმუშის ახალი ფილმის, მამა დედა და ძმა (Father Mother Sister Brother, 2025) პრემიერა ვენეციის 82-ე საერთაშორისო…
გაზიარება
აბას ქიაროსთამი: დაუსრულებელი კინო
მთარგმნელი: ნინი შველიძე თავდაპირველად, მჯეროდა, რომ კინოთეატრში სინათლის ჩაქრობა იმიჯების უკეთ დანახვაში გვეხმარებოდა. მოგვიანებით, როცა მაყურებელს ოდნავ უფრო ახლოს დავაკვირდი, სავარძელში…
გაზიარება
პოლიტიკის ესთეტიზაცია და ესთეტიკის პოლიტიზაცია კინოში
უშუალოდ პოლიტიკის ესთეტიზაციასა და ხელოვნების პოლიტიზაციაზე საუბრის დაწყებამდე, სადაც ბენიამინის კონცეფციის გარშემო ვიტრიალებთ, რომლის მიხედვითაც ფაშიზმი პოლიტიკის ესთეტიზაციას, კომუნიზმი კი…
გაზიარება
