რეცენზია

ავტორი: თიკო მამედოვა “პირველმა პატარა ნერგმა დაუძახა ლიზას. ნერგმა უთხრა ლიზას, რომ როდესაც ის ახალგაზრდა კაცს შეხვედრაზე უთანხმდებოდა, ეს მათთვის ასე ბედნიერი წამი ავმა თვალმა შეამჩნია. შემდეგ სათვალთვალო კამერამ დაუძახა…

ავტორი: თიკო მამედოვა ლაშა ცქვიტინიძე, როგორც ავტორი, ქართულ კინოში ყველაზე მკაფიოდ მე ვარ ბესოს გამოსვლის შემდეგ გამოჩნდა. პირველი და ყველაზე მნიშვნელოვანი, რასაც ამ ფილმის გარშემო აღნიშნავდნენ იყო ფორმის ქართული სოციალური…

ავტორი: მარიტა ლიპარტელიანი კინოს ერთ-ერთი დანიშნულებაა აქციოს ერთი, კონკრეტული, კოლექტიურ ფიგურად, ისე, რომ ამ კონკრეტულთან კავშირი არ დაკარგოს. ეს მითოლოგიის პრინციპის გაზიარებას ჰგავს, როდესაც გმირთან თითოეულ ჩვენგანს შეუძლია იდენტიფიცირება, ასევეა…

ავტორი: მარია ვაჭარაძე “ჭეშმარიტება, რომელიც სიცრუეს ჰგავს, ბაგეებშეკრულებმა უნდა შევინახოთ” – მერაბ მამარდაშილი „ლექციები პრუსტზე“ ადამიანი, რომელიც ჭეშმარიტებას ხედავს გულით და არა თვალით, ქმნის საკუთარი გაგების ენას და ბადებს ახალ…

ავტორი: მარიტა ლიპარტელიანი ჯერ შეიცადეთ, ვიდრემდე წახვალთ, მეც მათქმევინეთ ორიოდ სიტყვა…ჰამლეტი, შექსპირი კოლექტიური არაცნობიერი ჩვენს მრავალ საიდუმლოებას, სურვილს, ვნებასა და შიშს ინახავს. ის გვაკავშირებს ერთმანეთთან ბაბილონის გოდოლის ფიასკოს შემდეგ გაბნეულ…

ავტორი: მარიტა ლიპარტელიანი არქაული ადამიანების ჩანახატები გამოქვაბულის კედლებზე უკვე წარმოადგენს პირველ კინოს. ნადირობის სცენის გამოსახვისას ისინი გაუაზრებლად იყენებდნენ მონტაჟის ხელოვნებას, რაც არსებითად კინოენაა. შედარებით სახეცვლილი ფიგურები, დამახინჯებული ადამიანები თუ ცხოველები,…

ავტორი: მარია ვაჭარაძე 90-იანების ქართულ კინოში პერსონაჟები უმეტესად კრიმინალური ელიტარული სამყაროს შვილები არიან (დიტო ცინცაძის „ზღვარზე“, ლევან ანჯაფარიძის „ორმაგი სახე“). ამ სამყაროს მიღმა გმირები კი ხშირად ვერ ხვდებოდნენ რეჟისორების ობიექტივში…