თარგმნა ალექსანდრე გაბელიამ
ვითვალისწინებთ:
მექსიკური კინო ბოლო დრომდე წარმოადგენდა უსამართლო და დამოკიდებული სოციალური წესრიგის მხარდამჭერ ერთ-ერთი მთავარ იდეოლოგიურ ინსტიტუტს.
ის იყო კულტურული კოლონიალიზმის აქტიური აგენტი, რომელიც იყენებს ქვეყნისა და კონტინენტის უმეცრებას, გაუნათლებლობასა და შიმშილს.
პროდუქტების გაუცხოების გზით ის აწესებს იდეოლოგიურ ღირებულებებს და ქცევის ნორმებს, რომელთაც არანაირი კავშირი არ აქვთ მექსიკელი და ლათინოამერიკელი ადამიანის არსებობასთან.
სახელმწიფო არაკომპეტენტურობის გამო ვერ გვიკარნახებს თანმიმდევრულ კინემატოგრაფიულ პოლიტიკას ხალხის საჭიროებებზე; ეროვნულ კინოს სისტემატურად ძარცვავდნენ კერძო პროდიუსერები, რომლებიც შეგნებულად თუ გაუცნობიერებლად ქმნიდნენ საზიზღარ კინემატოგრაფიულ პროდუქტს, რომელიც ხალხს რეალური პრობლემებისა და კინოს ეროვნული ფესვებისაგან აშორებდა.
ვაცხადებთ:
(1) ჩვენ ვერ ავიცილებთ იმ ფაქტს თავიდან, რომ ლათინური ამერიკის კონტენტზე 32% უწიგნურია, ახალშობილთა სიკვდილიანობა 40% აღწევს, არსებობს მზარდი უმუშევრობა, მშრომელთა მასები დამორჩილებულია და მათ მიერ შექმნილი სიმდიდრე კონცენტრირებულია ექსპლუატატორი უმცირესობის ხელში.
დიქტატურის მიერ ხალხის სისტემატური ექსპლუატაციის შედეგად შექმნილი არასრულფასოვანი კვების უკიდურესად მაღალი პროცენტი ჩვენი კონტიტენტის იმპერიალიზმის სათავეებშია.
(2) ამ რეალობის წინაშე კინო ვერ და არ უნდა დარჩეს უცხო და პირიქით, ჩვენი, როგორც კინორეჟისორებისა და პიროვნებების ვალდებულებაა ვიბრძოლოთ საზოგადოების ტრანსფორმაციისთვის მექსიკური კინოს დახმარებით, რომელიც დაკავშირებულია მესამე სამყაროს და ლათინური ამერიკის ინტერესებთან. კინო, რომელიც აღმოცენდება კონტინენტური რეალობის გამოკვლევიდან და ანალიზიდან.
(3) ჩვენ ვიცით, რომ ამ პრინციპების შესამუშავებლად აუცილებელია კინოს შემქმნელის პირდაპირი ჩართულობა ფილმის თემატურ და ორგანიზაციულ ეკონომიკურ ასპექტთან დაკავშირებულ გადაწყვეტილებებში.
(4) ჩვენ უარვყოფთ ცენზურის ყველა მექანიზმს, რომელიც ხელს უშლის გამოხატვის თავისუფლებას კინემატოგრაფიულ შემოქმედებაში, იმის გააზრებით რომ ეს ცენზურა შეიძლება განხორციელდეს არა მხოლოდ „კინემატოგრაფიის გენერალური მენეჯმენტის” მიერ, არამედ თითოეული პროექტის შემდეგი ეტაპისას, ეს იქნება – დაფინანსება, წარმოება, დისტრიბუცია, პოპულარიზაცია თუ ჩვენება.
(5) ჩვენ ვთავაზობთ ურთიერთობების კონტინენტის კინემატოგრაფიულ ინდუსტრიაში ურთიერთობების შევიწროებას, იმის გააზრებით, რომ ჩვენ არ შეგვიძლია გადავდოთ ამოცანა მილიონობით ესპანურად მოლაპარაკე მაყურებლის კინოში დაბრუნებაზე, რომლებიც შეადგენენ ჩვენი კინოს თანდაყოლილ ბაზარს.
(6) კინო, როგორც კაცობრიობის სოციალური აქტივობა, შეიძლება მხოლოდ სოციალური სტრუქტურების მსგავსად შეიცვალოს.
(7) ისინი, ვინც ხელს აწერენ ზემოთ მოცემულ განცხადებებს, წარმოადგენენ საბრძოლო ფრონტს ნამდვილი მექსიკური კინოხელოვნების კონსოლიდაციისთვის, მოძრაობის ავანგარდს და მოვუწოდებთ ქვეყნის ყველა კინემატოგრაფიულ სექტორს გამოიჩინონ საბრძოლო მხარდაჭერა და სოლიდარობა ამ პრინციპების მიმართ.
ამონარიდი ტექსტიდან კინემატოგრაფისტთა ეროვნული ფრონტის მანიფესტი (მექსიკა, 1975).
პოლ ლედუკი, ხორჯე ფონსი, რაულ არაიზა, ფელიპე კაზალსი, ხოსე ესტრადა, ხაიმე ჰუმბერტო ჰერმოსილო, ალბერტო ისაკი, გონსალო მარტინესი, სერხიო ოლხოვიჩი, ხულიან პასტორი, ხუან მანუელ ტორესი, სალომონ ლაიტერი.
