მთარგმნელი: ნინი შველიძე
ტექსტი პირველად განთავსდა საიტზე: https://gennariello1927.blogspot.com/
Cineuropa: რატომ დაინტერესდით ახალგაზრდა რადიკალი ბიჭის ბედით?
ჟან-პიერ დარდენი: თავდასხმები საფრანგეთსა და ბელგიაში ჩვენთვის კატალიზატორი აღმოჩნდა. გეოგრაფიულმა სიახლოვემ აგვაღელვა. დავფიქრდით როგორ შეგვეძლო ამ საშინელ მოვლენებს კინოს მეშვეობით გამოვხმაურებოდით.
Cineuropa: ვინ არის აჰმედი?
ლუკ დარდენი: აჰმედი ახალგაზრდა ბიჭია, ბავშვიც კი, რადგან ბავშვი გვაძლევდა საშუალებას გვეჩვენებინა როგორ ინერგება სიძულვილზე დაფუძნებული იდეა, იმამის ქადაგების მეშვეობით, ახალგაზრდა გონებასა და სხეულში.
არადა ბავშვს სჯერა სიწმინდის იდეის, აჰმედს სწამს მთელი არსებით და ხდება უფრო რადიკალური ვიდრე რადიკალები. მოქმედება სურს, დაუყოვნებლივ. მიუხედავად ამისა, ზოგჯერ სხეული გონების კონტროლს არ ემორჩილება. სიცოცხლეს შეუძლია სიკვდილზე გამარჯვება. ვცდილობდით უფროსი პერსონაჟები ნათლად წარმოგვედგინა, რთული აღმოჩნდა. მორალიზაციის შანსი დიდი იყო, რაც აუცილებლად გამოიწვევდა გმირების გაბოროტების განცდას. არ გვინდოდა მთელი ეს თვეები ამისთვის დაგვეკარგა.
ჟან-პიერ დარდენი: ერთადერთი იმედიღა გვქონდა, აღმოგვეჩინა პატარა ამბავი უნივერსალური გამოხმაურებით. აჰმედი მეხსიერებითაა შეპყრობილი, რადგან იმამი მუდმივად ახსენებს ბიძაშვილის არსებობას, რომელიც “ბრძოლოს ველზე” მოკვდა. ეს კულტი, მკვდრის კულტი უზარმაზარი ტკვირთია მისთვის, სასიკვდილო ტვირთიც.
Cineuropa: აჰმედს უნიკალური ურთიერთობა აქვს ენასთან, ვერბალურ ძალადობასა და სხვა დისკურსის გავლენის მოხდენის შეუძლებლობასთან.
ჟან-პიერ დარდენი: რეალობა უკიდურესად ფანატიკურია. ფანატიკოსები კი გარესამყაროს არ უსმენენ, მათ საკუთარ თავსა და სამყაროს შორის კედლები აღმართეს, ერთადერთ მიზანს სხვების მიმსგავსება წარმოადგენს, ოღონდ ნებისმიერ ფასად. ეს ფილმი მცდელობაა, დაეხმაროს ბიჭუნას “უწმინდურობას“ დაუბრუნდეს, რომლისგანაც ცდილობს თავის დაღწევას , თუმცა ისე, რომ ნაივურობაში არ ჩავარდეს.. მისი სხეულისთვის ერთდაერთი გზაა დაუბრუნდეს მიწას. სიტყვები ვეღარ ჩასწვდნენ.
Cineuropa: და მაინც, აჰმედი სიკეთის გამოჩენის ნაკლებობას არ განიცდის.
ლუკ დარდენი: ბიჭი ყველა იმ პერსონაჟისგან გვყავდა დასაცავი, რომელიც მისი ფანატიზმისაგან დახსნას შეეცადა. ზოგჯერ ეს უსიამოვნო განცდაა. წერის დროს ვაანალიზებდით, რომ ჩვენი სხვა ფილმებისგან განსხვავებით, არ გვჭირდებოდა გმირი, რომელიც აჰმედს დაეხმარებოდა, რათა სხვა პერსონა გამხდარიყო. თვითონ უნდა შეცვლილიყო.
Cineuropa: ეს გავლენის მოხდენის შეუძლებლობა ზრდის დრამატულ დაძაბულობასაც.
ჟან-პიერ დარდენი: დრამატული დაძაბულობა მუდმივად გონებაში გვიტრიალებდა, ამიტომ გადავწყვიტეთ, დაძაბულობა მაყურებელსაც ჩვენთან ერთად ეტარებინა. ბალანსი უნდა შეგვენარჩუნებინა, ორ წარმოდგენას შორის, რომ აჰმედი აღასრულებს ლეტალურ გეგმებს და ამავდროულად, გამოგვეწვია იმედიც, რომ ის უარს იტყვის ამ გეგმებზე. შეიცვლება თუ არ შეიცვლება? უნდა ითქვას, როცა ბავშვს იღებ რაღაცები შენგან უჩინარდება, რაღაცები მისგან. ის არ არის პროფესიონალი მსახიობი, რომელიც თავის მოძრაობასა და სხეულს აკონტროლებს. კამერა ამ დროს ვამპირს ესგავსება. მუდმივად ვცდილობდით გმირისთვის თავისუფლება დაგვეტოვებინა, ყველაფერი არ გვეკონტროლებინა.
Cineuropa: რთულია ფილმში რელიგიური თემის შემოტანა?
ლუკ დარდენი: ამ თემას სხეულით უნდა მივახლოებოდით, სხეულით, რომელიც შეზღუდულია რელიგიის მიერ. რელიგია ხომ წრთვნის ამ ბიჭის სხეულს, რათა არავის შეეხოს, გვერდით არავინ გაიკაროს, ამით მუდმივად დაიცვას სამყაროსგან, სხვისგან, ყველაფრისგან რამაც შეიძლება „წაბილწოს“.
Cineuropa: თქვით, რომ კანი ის ადგილია, სადაც საკითხები ნეტფლიქსსა და კინო სამყაროს შორის წყდება.
ლუკ დარდენი: კულტურულ ცხოვრებაში, დისკუსიის წამოწყება პრივილეგირებული მომენტია, ასევეა კანის კინოფესტივალზეც. ჩვენ გვჭირდება ზეწოლა ევროპაზე, სადაც ეცოდინებათ, რომ გვაქვს პლატფორმა დიალოგისა და არა კანონების დაწესებისთვის. თუ ნეტფლიქსი შემოგვთავაზებს „რომას“ მსგავს ნამუშევრებს, ეს მშვენიერი იქნება, თუმცა მათ მოუწევთ გადაინაცვლონ კინოთეატრებში!
კანი უზრუნველყოფს სივრცის არსებობას, სადაც სამართლებრივ კონტექსტზე მეტი მნიშვნელობა დისკუსიებსა და ადამიანურ ურთიერთობებს ენიჭება.
ორიგინალი: https://cineuropa.net/en/interview/372135/
